Początki są trudne....

Z natury jestem myślicielem i wszystko rozmyślam, każde słowo, każdy ruch i każdy dźwięk analizuję. Jednym słowem zawsze wszystko rozdrabniam na małe części. Pewnie przez to mam depresje, może też z innych powodów... nie ważne. Chodzi o to że czasem ta cecha, chociaż nie wiem nawet czy tak to można nazwać, w każdym razie ona czasem się przydaje, a jednak często też jest przekleństwem. Dlatego też ten post dotyczy POCZĄTKÓW.

Kiedy coś się kończy, zawsze oznacza rozpoczęcie czegoś nowego, przykładem może być zakończenie związku po którym musimy zacząć żyć dalej, i jest to dla nas trudne. Zmiana pracy to samo - coś się kończy a coś zaczyna. Przeważnie też nie jest dobrze, te początki są bardzo trudne, zawsze ciężko jest zacząć coś nowego, często pojawia się strach nieznanego, albo trudności w pokonywaniu kolejnych schodów. Niektórzy ludzie mają tą drogę ułatwioną, a inni mają utrudnioną. Może to świadczyć o sytuacji materialnej, zabezpieczeniach ale też podejściem do życia. Początek zapowiada zawsze nowość, kolejne rzeczy których nigdy wcześniej nie doświadczyliśmy, coś co może być przerażające, rzeczy których nie spodziewamy się, myśli które doświadczymy pierwszy raz. Początek to coś innego, kolejny rozdział naszego życia, kolejne puzzle naszej układanki. Każdy początek jest trudny, bo często ciężko jest postawić pierwszy krok, ale później zawsze już idzie się cały czas do przodu. Każdy niepokój, każdą złą myśl, każdy trud trzeba pokonać, a problemy rozwiązywać tak żeby wszystko było dobrze, żeby wszystko już się układało. Moim ulubionym powiedzonkiem jest 'po burzy wychodzi słońce' i zauważmy że zawsze tak jest. Kiedy w pewnym momencie już nie dajesz rady, nie wiesz co dalej, za jakiś czas to co było okazuje się błahą rzeczą, ponieważ pokonaliśmy pewne stopnie, które utrudniały dalszą drogę. Nie można się poddawać w tym wszystkim, bo to będzie najgorsze rozwiązanie.

Chciałabym poruszyć też swoją kwestie początków i podam głupi przykład z przed półtora miesiąca. Od dziecka obgryzałam paznokcie, to działo się na tle nerwowym, od 5 lat próbowałam powstrzymać to ale nie potrafiłam. Nadszedł dzień w lutym, w którym postanowiłam skończyć, sama z siebie. naszło i już. Najgorsze były pierwsze dni, matko jak ja walczyłam sama ze sobą. Udało się pokonałam kolejne etapy i gdy zobaczyłam efekty... wow, udało mi się. NIGDY ale to nigdy nie widziałam tak DŁUGICH paznokci na własnej dłoni. I wiecie co? Jestem z siebie cholernie dumna. Podałam wam tu banalny przykład bo mogłabym ze swojego życia opisać milion początków, milion sytuacji takich, ale niektóre chciałabym dołączyć do innych tematów, a po co powtarzać się kilka razy? No właśnie, ale co do takich początków, które dalej sprawiają mi trudność, jest właśnie blog i walka o swoją przyszłość. Staram się iść do przodu cały czas, mimo że ciężko mi poruszać niektóre informacje, ciężko mi pokonywać pewne ograniczenia, a co gorsza nie mam jeszcze pojęcia jak dalej to wszystko prowadzić i czy jest sens. Wiem jedno, nie chcę się poddać a chcę cały czas iść na przód, a wszystkie trudy chcę pokonywać, bo to pomoże mi później.

Dziękuję wam za przeczytanie, dajcie znać jakie jest wasze zdanie na temat początków.